OBIEKT |
KOŚCIÓŁ PARAFIALNY pw. ŚW. JAKUBA APOSTOŁA W KŁODAWIE GDAŃSKIEJ gmina Trąbki Wielkie, działka nr 132/2, obręb 002204082.0011 Kłodawa Nr rej. Zabytków: 309 |
NAZWA OPRACOWANIA |
DOKUMENTACJA PRAC KONSERWATORSKO-RESTAURATORSKICH ELEWACJI I COKOŁU KAMIENNEGO Część II - dokumentacja fotograficzna |
ADRES OBIEKTU |
ul. Gdańska 12, 83-035 Kłodawa Gdańska |
INWESTOR |
Parafia rzymskokatolicka pw. Św. Jakuba Starszego reprezentowana przez proboszcza ks. Zdzisława Kumora |
PODSTAWA OPRACOWANIA |
Prace prowadzone odlipca do września 2022, ocena stanu technicznego budynku, program prac konserwatorskich, projekt architektoniczny. Podstawa formalna: zlecenie Inwestora |
AUTOR OPRACOWANIA |
mgr Kamila Ślefarska - kierownik prac konserwatorskich, konserwator detalu architektonicznego i rzeźby nr dypl. 2316/2002 UMK |
Widok na elewację zachodnią, frontową
Zniszczenia przy oknie zakrystii, strona północna
Zniszczenia na elewacji zakrystii od strony północnej
Zniszczenia detalu na północno-zachodnim szczycie
Zniszczenia tynków
W TRAKCIE PRAC KONSERWATORSKO-RESTAURATORSKICH
Początek usuwania tynków - elewacja południowa. Widoczne rozwarstwienia, odspojenia oraz różne rodzaje uszczelniających cementowych powłok silnie zintegrowanych z licem muru ceglanego
Odspojony płat cementowego tynku strukturalnego na siatce zbrojeniowej. Kruchta od strony południowej
Podczas stopniowego odkuwania wtórnych tynków
. Zakrystia od strony północnej. Stan cegły po skuciu tynków. Ta część ściany pokryta była zaprawą na bazie cementu z wieloma uszkodzeniami, przez co długotrwale utrzymywało się zawilgocenie oraz destrukcyjna działalność soli rozpuszczalnych w wodzie
Przykład naprawy cementowej destruującej mur ceglany
Stan tynków podczas skuwania na elewacji zachodniej, frontowej. Bezpośrednio na cegle położona mocna i uszczelniająca warstwa na bazie cementu, która doprowadziła do destrukcji muru ceglanego. Na ostatnim zdjęciu widoczna wtórna opaska wokół drzwi głównych
Mur ceglany po wzmocnieniu i wykonaniu uzupełnień
W trakcie nakładania warstwy nowych tynków mineralnych
Nowe mineralne tynki w trakcie nakładania (u góry), podczas obróbki (na środku) i po zatarciu (na dole)
Uzupełnione tynki w strefie przyziemia. U dołu widoczna granica tynku renowacyjnego - przed obróbką
Strefa cokołu podczas obróbki tynków - zatarcie powierzchni oraz zniwelowanie granicy między tynkiem renowacyjnym a regularnym
Portal główny po demontażu wtórnej boazerii drewnianej
Elewacja zachodnia, frontowa. Portal główny po odtworzeniu opaski i ościeży. Ściany pokryte nową wyprawą mineralną po obróbce
Gzyms podokapowy. Podczas usuwania wtórnych powłok farby (u góry), podczas wykonywania uzupełnień (na środku), po obróbce i wykonaniu retuszy (na dole
Detal wolut (bok) przed podjęciem prac. Widoczne głębokie pęknięcia w strukturze cegieł, ubytki tynku i porażenie glonami
Detal wolut na szczycie elewacji frontowej po konsolidacji i wykonaniu nowej wyprawy tynkarskie
Szablony w skali 1:1 przygotowane do odtworzenia ślimacznic na szczycie elewacji frontowe
Odtworzenie ślimacznic na szczycie elewacji zachodniej, frontowe
Naczółek w szczycie elewacji północnej zakrystii podczas przeprowadzania napraw i usuwania partii zdestruowanycH
Naczółek szczytu elewacji północnej zakrystii podczas uzupełnień formy
Naprawy, uzupełnienia i porządkowanie strefy kamiennego cokołu
Próby kolorystyczne na ścianie kruchty od strony południowej. Farby krzemianowe KEIM Restauro®-Lasur
Elewacja południowa kruchty podczas malowania transparentną farbą krzemianową
Elewacja południowa kruchty po malowaniu
Elewacja frontowa po skuciu wtórnych tynków
. Elewacja frontowa po wykonaniu nowych wypraw tynkarskich
Elewacja frontowa podczas malowania
Elewacja frontowa po malowaniu
PO ZAKOŃCZENIU PRAC
Elewacja zachodnia, frontowa. Odtworzone ślimacznice oraz opaski okienne i drzwiowa
Elewacja wschodnia - tylna ściana absydy prezbiterium
Północno-wschodni narożnik z widoczną zakrystią
Elewacja południowa z wejściem przez kruchtę
Elewacja południowa, wejście przez kruchtę
Elewacja północna - zakrystia
Elewacja północna
Podwalina kamienna od strony wschodniej
Podwalina kamienna od strony południowej
Opracowanie: mgr Kamila Ślefarska
Gdańsk, listopad 2022 r.
Nasza parafia obejmuje kilka miejscowości a w każdej jest krzyż lub kapliczka.
To miejsca gdzie zbierają się mieszkańcy by powierzyć Bogu swoje życie, rodzinę, dzieci, troski.
Nasz kościół leży na trasie pielgrzymek i szlaku Jakubowym, po drodze te znaki Bożej obecności zachęcają podróżnych do modlitwy.
Zebraliśmy je w jednej prezentacji aby wszystkie pokazać.
Zobacz, pobierz, wyślij znajomym !
.
Przy kościele, przed plebanią, na zdobionej kanelurami kolumnie ustawiono polichromowaną figurę św. Jana Nepomucena. Jest on bardzo popularny na Pomorzu, ale również w innych regionach Polski. W okolicznych miejscowościach na rogarkach święty wita i żegna podróżujących. Dlatego warto przybliżyć jego ciekawy życiorys i symbolikę nawiązującą do wagi tajemnicy spowiedzi, za którą oddał życie.
Historia:
Jan Welflin, zwany też Janem z Pomuk, Nepomucenem lub Nepomukiem, żył w II poł. XIV stulecia w Czechach. We wczesnym dzieciństwie został cudownie uleczony dzięki modlitwom rodziców, którzy w podzięce ofiarowali go na służbę Bogu. Po otrzymaniu święceń kapłańskich został altarystą (opiekunem) katedralnym, a potem proboszczem św. Galla w Pradze. Z czasem został mianowany kanonikiem przy kolegiacie św. Idziego w Pradze i był wikariuszem generalnym archidiecezji praskiej. Bywał zapraszany na dwór królewski, rozstrzygał spory i uczynił wiele dobrego dla swoich wiernych. Niebawem został również spowiednikiem królowej Zofii. Jego śmierć owiana jest legendą, która głosi, że król Wacław zwrócił się do ks. Jana z żądaniem wyjaśnienia, z czego spowiadała się królowa. Ponieważ odmówił, został wtrącony do więzienia. Skazano go na tortury, a potem z rozkazu króla Wacława zrzucono z mostu Karola do Wełtawy. Legenda podaje, że w miejscu jego utopienia pojawiło się na wodach Wełtawy światło, które pozwoliło odnaleźć zwłoki, a na niebie zapłonęło pięć gwiazd.
1945 -1947 ks. Feliks Głowienka
1947-1952 ks. Stefan Sikorski
1952-1965 ks. Jan Wiecki
1965-1976 ks. Edmund Boguń
1976- 1980 ks. Zenon Lewkowicz
1980- 1982 ks. Bogusław Cieślik
1982-1983 o. Bogumił Talarek
1983- 1991 ks. Jan Wowra
1991-2013 ks. Bronisław Chudy
2013- ks. Zdzisław Kumor
HISTORIA PARAFII
Kościół został zbudowany w 1280 r., przebudowany w 1735 r., z cegły. Wymiary: 22,5 m długości, 10,5 m szerokości i 18 m wysokości. Styl neoromański.
Parafia została erygowana w 1283 r. Należy do najstarszych na Pomorzu Gdańskim. Do parafii wówczas należały wsie: Kłodawa, Żukczyn, Zakrzewki, Kłobuszewo, Kaczki, Trąbki Małe, Zła Wieś, Ulkowy, Łaguszewo, Kleszczewko.
Obecny kościół wzniesiony w latach 1733-1735 z fundacji opata klasztoru w Lądzie Antoniego Mikołaja Łukomskiego, przetrwał do dziś. W latach 1811-1895 parafia obsługiwana była przez proboszcza w Trąbkach Wielkich.
Nowe okna w kościele parafialnym
W naszym kościele planowana jest na najbliższy czas wymiana okien. Istniejące okna witrażowe w metalowej oprawie zostaną wymienione na okna drewniane z szybą scaloną, termoizolacyjną i witrażem od strony wnętrza kościoła. Wymiana okien została zdecydowana z kilku powodów.
Niedziele i święta:
8.00 w kościele parafialnym
9.15 w kościele parafialnym
10.30 dla dzieci w kościele parafialnym
12.00 suma w kościele parafialnym
Dni powszednie: 18.00
Strona 1 z 2