Nasza parafia
ddd554a000saaq

 

 

OBIEKT

KOŚCIÓŁ PARAFIALNY pw. ŚW. JAKUBA APOSTOŁA

W KŁODAWIE GDAŃSKIEJ

gmina Trąbki Wielkie, działka nr 132/2, obręb 002204082.0011 Kłodawa

Nr rej. Zabytków: 309

NAZWA

OPRACOWANIA

DOKUMENTACJA PRAC KONSERWATORSKO-RESTAURATORSKICH

ELEWACJI I COKOŁU KAMIENNEGO

Część II - dokumentacja fotograficzna

ADRES OBIEKTU

ul. Gdańska 12, 83-035 Kłodawa Gdańska

INWESTOR

Parafia rzymskokatolicka pw. Św. Jakuba Starszego

reprezentowana przez proboszcza ks. Zdzisława Kumora

PODSTAWA OPRACOWANIA

Prace prowadzone odlipca do września 2022,

ocena stanu technicznego budynku, program prac konserwatorskich,

projekt architektoniczny.

Podstawa formalna: zlecenie Inwestora

AUTOR OPRACOWANIA

mgr Kamila Ślefarska - kierownik prac konserwatorskich,

konserwator detalu architektonicznego i rzeźby

nr dypl. 2316/2002 UMK

                                                                                                       Widok na elewację zachodnią, frontową

 Zniszczenia przy oknie zakrystii, strona północna

 

Zniszczenia na elewacji zakrystii od strony północnej

Zniszczenia detalu na północno-zachodnim szczycie

Zniszczenia tynków

 

W TRAKCIE PRAC KONSERWATORSKO-RESTAURATORSKICH

 Początek usuwania tynków - elewacja południowa. Widoczne rozwarstwienia, odspojenia oraz różne rodzaje uszczelniających cementowych powłok silnie zintegrowanych z licem muru ceglanego

 Odspojony płat cementowego tynku strukturalnego na siatce zbrojeniowej. Kruchta od strony południowej

Podczas stopniowego odkuwania wtórnych tynków

. Zakrystia od strony północnej. Stan cegły po skuciu tynków. Ta część ściany pokryta była zaprawą na bazie cementu z wieloma uszkodzeniami, przez co długotrwale utrzymywało się zawilgocenie oraz destrukcyjna działalność soli rozpuszczalnych w wodzie

 

 Przykład naprawy cementowej destruującej mur ceglany

 Stan tynków podczas skuwania na elewacji zachodniej, frontowej. Bezpośrednio na cegle położona mocna i uszczelniająca warstwa na bazie cementu, która doprowadziła do destrukcji muru ceglanego. Na ostatnim zdjęciu widoczna wtórna opaska wokół drzwi głównych

 Mur ceglany po wzmocnieniu i wykonaniu uzupełnień

 W trakcie nakładania warstwy nowych tynków mineralnych

 Nowe mineralne tynki w trakcie nakładania (u góry), podczas obróbki (na środku) i po zatarciu (na dole)

 Uzupełnione tynki w strefie przyziemia. U dołu widoczna granica tynku renowacyjnego - przed obróbką

 Strefa cokołu podczas obróbki tynków - zatarcie powierzchni oraz zniwelowanie granicy między tynkiem renowacyjnym a regularnym

 Portal główny po demontażu wtórnej boazerii drewnianej

 Elewacja zachodnia, frontowa. Portal główny po odtworzeniu opaski i ościeży. Ściany pokryte nową wyprawą mineralną po obróbce

 Gzyms podokapowy. Podczas usuwania wtórnych powłok farby (u góry), podczas wykonywania uzupełnień (na środku), po obróbce i wykonaniu retuszy (na dole

 Detal wolut (bok) przed podjęciem prac. Widoczne głębokie pęknięcia w strukturze cegieł, ubytki tynku i porażenie glonami

 Detal wolut na szczycie elewacji frontowej po konsolidacji i wykonaniu nowej wyprawy tynkarskie

 Szablony w skali 1:1 przygotowane do odtworzenia ślimacznic na szczycie elewacji frontowe

 Odtworzenie ślimacznic na szczycie elewacji zachodniej, frontowe

 

Naczółek w szczycie elewacji północnej zakrystii podczas przeprowadzania napraw i usuwania partii zdestruowanycH

 Naczółek szczytu elewacji północnej zakrystii podczas uzupełnień formy

 Naprawy, uzupełnienia i porządkowanie strefy kamiennego cokołu

 Próby kolorystyczne na ścianie kruchty od strony południowej. Farby krzemianowe KEIM Restauro®-Lasur

Elewacja południowa kruchty podczas malowania transparentną farbą krzemianową

Elewacja południowa kruchty po malowaniu

 Elewacja frontowa po skuciu wtórnych tynków

 . Elewacja frontowa po wykonaniu nowych wypraw tynkarskich

 Elewacja frontowa podczas malowania

 Elewacja frontowa po malowaniu

 

 

PO ZAKOŃCZENIU PRAC

 Elewacja zachodnia, frontowa. Odtworzone ślimacznice oraz opaski okienne i drzwiowa

 Elewacja wschodnia - tylna ściana absydy prezbiterium

 Północno-wschodni narożnik z widoczną zakrystią

 Elewacja południowa z wejściem przez kruchtę

 Elewacja południowa, wejście przez kruchtę

 Elewacja północna - zakrystia

 Elewacja północna

 Podwalina kamienna od strony wschodniej

Podwalina kamienna od strony południowej

 

                                                                                                                                  Opracowanie: mgr Kamila Ślefarska

                                                                                                                                       Gdańsk, listopad 2022 r.

         Nasza parafia obejmuje kilka miejscowości a w każdej jest krzyż lub kapliczka.


To miejsca gdzie zbierają się mieszkańcy by powierzyć Bogu swoje życie, rodzinę, dzieci, troski.
Nasz kościół leży na trasie pielgrzymek i szlaku Jakubowym, po drodze te znaki Bożej obecności zachęcają podróżnych do modlitwy.


Zebraliśmy je w jednej prezentacji aby wszystkie pokazać.
Zobacz, pobierz, wyślij znajomym !

 

.

              Przy kościele, przed plebanią, na zdobionej kanelurami kolumnie ustawiono polichromowaną figurę św. Jana Nepomucena. Jest on bardzo popularny na Pomorzu, ale również w innych regionach Polski. W okolicznych miejscowościach na rogarkach święty wita i żegna podróżujących. Dlatego warto przybliżyć jego ciekawy życiorys i symbolikę nawiązującą do wagi tajemnicy spowiedzi, za którą oddał życie.

Historia:
Jan Welflin, zwany też Janem z Pomuk, Nepomucenem lub Nepomukiem, żył w II poł. XIV stulecia w Czechach. We wczesnym dzieciństwie został cudownie uleczony dzięki modlitwom rodziców, którzy w podzięce ofiarowali go na służbę Bogu. Po otrzymaniu święceń kapłańskich został altarystą (opiekunem) katedralnym, a potem proboszczem św. Galla w Pradze. Z czasem został mianowany kanonikiem przy kolegiacie św. Idziego w Pradze i był wikariuszem generalnym archidiecezji praskiej. Bywał zapraszany na dwór królewski, rozstrzygał spory i uczynił wiele dobrego dla swoich wiernych. Niebawem został również spowiednikiem królowej Zofii. Jego śmierć owiana jest legendą, która głosi, że król Wacław zwrócił się do ks. Jana z żądaniem wyjaśnienia, z czego spowiadała się królowa. Ponieważ odmówił, został wtrącony do więzienia. Skazano go na tortury, a potem z rozkazu króla Wacława zrzucono z mostu Karola do Wełtawy. Legenda podaje, że w miejscu jego utopienia pojawiło się na wodach Wełtawy światło, które pozwoliło odnaleźć zwłoki, a na niebie zapłonęło pięć gwiazd.

 

1945 -1947 ks. Feliks Głowienka
1947-1952 ks. Stefan Sikorski
1952-1965 ks. Jan Wiecki
1965-1976 ks. Edmund Boguń
1976- 1980 ks. Zenon Lewkowicz
1980- 1982 ks. Bogusław Cieślik
1982-1983 o. Bogumił Talarek
1983- 1991 ks. Jan Wowra
1991-2013 ks. Bronisław Chudy
2013- ks. Zdzisław Kumor

 

  HISTORIA PARAFII

        Kościół został zbudowany w 1280 r., przebudowany w 1735 r., z cegły. Wymiary: 22,5 m długości, 10,5 m szerokości i 18 m wysokości. Styl neoromański. 

     Parafia została erygowana w 1283 r. Należy do najstarszych na Pomorzu Gdańskim. Do parafii wówczas należały wsie: Kłodawa, Żukczyn, Zakrzewki, Kłobuszewo, Kaczki, Trąbki Małe, Zła Wieś, Ulkowy, Łaguszewo, Kleszczewko.

Obecny kościół wzniesiony w latach 1733-1735 z fundacji opata klasztoru w Lądzie Antoniego Mikołaja Łukomskiego, przetrwał do dziś. W latach 1811-1895 parafia obsługiwana była przez proboszcza w Trąbkach Wielkich.

Nowe okna w kościele parafialnym

W naszym kościele planowana jest na najbliższy czas wymiana okien. Istniejące okna witrażowe w metalowej oprawie zostaną wymienione na okna drewniane z szybą scaloną, termoizolacyjną i witrażem od strony wnętrza kościoła. Wymiana okien została zdecydowana z kilku powodów.


 Niedziele i święta:


     8.00  w kościele parafialnym

     9.15  w kościele parafialnym

   10.30 dla dzieci w kościele parafialnym

    12.00  suma w kościele parafialnym


Dni powszednie:     18.00

Design by FxDesign Darmowy szablon Joomla