HISTORIA PARAFII
Kościół został zbudowany w 1280 r., przebudowany w 1735 r., z cegły. Wymiary: 22,5 m długości, 10,5 m szerokości i 18 m wysokości. Styl neoromański.
Parafia została erygowana w 1283 r. Należy do najstarszych na Pomorzu Gdańskim. Do parafii wówczas należały wsie: Kłodawa, Żukczyn, Zakrzewki, Kłobuszewo, Kaczki, Trąbki Małe, Zła Wieś, Ulkowy, Łaguszewo, Kleszczewko.
Obecny kościół wzniesiony w latach 1733-1735 z fundacji opata klasztoru w Lądzie Antoniego Mikołaja Łukomskiego, przetrwał do dziś. W latach 1811-1895 parafia obsługiwana była przez proboszcza w Trąbkach Wielkich.
Powitanie ks. biskupa Zbigniewa Zielińskiego przez ks. Proboszcza Zdzisława Kumora i
złożone sprawozdanie podczas wizytacji kanonicznej 18.12.2016 r. w Kłodawie
Ekscelencjo, nasz Najdostojniejszy Pasterzu!
Bogu Najwyższemu dziękujemy za dar Twojej obecności wśród nas. Przybycie Księdza Biskupa do naszej parafii, przypomina rzeczywistość pierwotnego Kościoła, gdy św. Paweł Apostoł odwiedzał pierwsze wspólnoty chrześcijańskie. Wędrował do nich ze słowem pouczenia, ciesząc się lub smucąc ze wszystkimi. Witając Cię serdecznie w naszym parafialnym Kościele, pragniemy tak postrzegać Twoją – Księże Biskupie pasterską posługę.
PATRON KOŚCIOŁA W KŁODAWIE ŚW. JAKUB STARSZY ( WIĘKSZY )Święty Jakub Starszy był bratem św. Jana Apostoła i synem rybaka Zebedeusza. Mieszkał w Betsaidzie nad Jeziorem Galilejskim. Matką jego była Salome, należąca do grona osób towarzyszących i posługujących Chrystusowi. Święty Jakub należał do uprzywilejowanych uczniów Chrystusa, którzy byli świadkami wskrzeszenia córki Jaira, przemienienia na Górze Tabor oraz modlitwy w Ogrójcu.
Należy go odróżnić od innego Jakuba, syna Alfeusza, który również był Apostołem, i którego św. Marek określa przydomkiem Młodszy (lub Mniejszy).
Św. Marek Ewangelista opisuje powołanie Jakuba i Jana przez Jezusa. „ Jezus ujrzał Jakuba, syna Zebedeusza i brata Jana, którzy też byli w łodzi i naprawiali sieci. Zaraz ich powołał, a oni zostawili ojca swego, Zebedeusza, razem z najemnikami w łodzi i poszli za Nim”.
(Mt 1,19-20). Jezus nadał dwóm braciom, Jakubowi i Janowi, szczególny przydomek: Boanerges- tzn. synowie gromu. Przydomek ten może świadczyć o porywczym charakterze braci oraz o gorącym zapale do głoszenia idei królestwa Bożego, który przyjdzie im zrealizować poprzez złożenie ofiary z własnego życia.